Onzekerheid

  • De psychologische kant van make-up

    In 2016 deed ik een challenge voor mezelf: ik droeg een jaar lang geen make-up. Terwijl ik voorheen iedere werkdag make-up opdeed en ook naar feestjes. Tijdens mijn middelbare school tijd vond ik het heel leuk om te experimenteren met make-up en droeg ik dus ook regelmatig make-up. Maar goed, even terug naar het jaar zonder make-up. Het moeilijkste vond ik wel om op de foto te gaan zonder make-up. Er werden professionele foto’s op mijn toenmalig werk bij Radboud Universiteit gemaakt, voor op de website. Maar ik deed het. Studenten zagen mij immers zonder make-up. Ik heb dat jaar 2x een uitzondering gemaakt. Beiden keren om naar een feestje te gaan. Uiteindelijk besloot ik, na iets meer dan een jaar, weer af en toe make-up te dragen. En inmiddels heb ik, op werkdagen, vaker wel dan geen make-up op.

     

    Bijzonder

    Make-up vind ik echt iets bijzonders. Wat het met je doet. Hoe de maatschappij er tegen aankijkt en hoe het verbonden is met ons zelfbeeld. Ik ben dit keer wat dieper gedoken in de psychologische kant van make-up en graag deel ik mijn analyse met jou.

     

    Voor iedereen

    Laat ik voorop stellen dat make-up voor iedereen is. Het is niet gender gebonden. Niemand hoeft make-up te dragen en iedereen mag het. Het is aan jou. Nu dat uit de weg is, wil ik het in deze blog graag hebben over de psychologische kant van make-up. Wat make-up met iemand doet, dus de mentale gevolgen. Het dragen van make-up heeft zowel voor als ook nadelen.

     

    1. Make-up geeft zelfvertrouwen

    Make-up geeft vaak een boost voor je zelfvertrouwen. Je ziet er goed uit. En dat geeft wellicht zelfvertrouwen. Dit voel je en dit straal je uit. Je kunt je minder goede kanten wat verbloemen (zie punt 3) en je sterke kanten wat benadrukken (zie punt 4). Dat is soms ook gewoon heel fijn. Je weet dat je goed uit ziet en daarmee durf je naar buiten te treden. De wereld is soms ook erg hard. Fijn om af en toe een hulpmiddel te hebben.

    “The paint can give you strength, but the confidence has to come from within” – uit ‘Lucifer’, seizoen 6, aflevering 2, Netflix.

     

    1. Make-up geeft een masker

    Je kunt je anders voor doen dat je bent. Soms is dit handig, nodig of helpend. Om even in de rol van iemand anders te kruipen. Maar soms raak je daardoor verder van jezelf vandaan. Wat blijft er van je over als je geen make-up draagt. Je kunt er van afhankelijk raken. Als een bescherming om je heen. Zo had ik een buurvrouw die de deur niet opendeed als ze haar wenkbrauwen nog niet had gedaan.

     

    1. Make-up verbloemt

    Misschien zijn er aspecten die je niet wilt laten zien. Dit hoeft niet alleen in je gezicht te zijn, maar ook ergens anders op je lichaam. Soms wil je bepaalde aspecten niet laten zien en kun je dit verbloemen. Soms heb je geen zin in vragen van anderen. Soms wil je niet opvallen door je uniekheid. Allemaal valide!

    Met make-up kun je dingen bewust verbloemen. De donkere kleur onder mijn ogen en mijn rode wangen (deels door rosacea) zijn de eerste dingen die ik wegwerkt. En als ik een zwart lijntje op mijn bovenste ooglid zet, heb ik gevoel dat mijn hangend ooglid minder opvalt. Oneffenheden kun je met make-up wat onzichtbaar maken. Wat wegmoffelen of neutraliseren.

     

    1. Make-up benadrukt

    Soms wil je juist dingen uitlichten. Je mooie ogen? Je volle lippen? Dingen waar je blij mee bent, trots op bent of die jou ‘jou’ maken. Die wil je benadrukken. Door make-up kun je die uitlichten. De blik van mensen daar naar toe leiden.

     

    1. Make-up is een manier van uitdrukken

    Het is een creatieve manier van uitdrukken wie je bent. Laten zien wat je kunt. Of waar je bij wilt horen. Je kunt alle kanten op. Make-up is daarmee ook een communicatie middel. Wie wil je zijn en wat wil je laten zien? Wat wil je ermee zeggen? Welke kleuren en materialen gebruik je?

     

    1. Make-up is een vak

    Als ik make-up op doe of een make-up professional, dan ziet het er toch echt anders uit. Make-up artist of visagist is een vaardigheid die je onder de knie kunt krijgen door heel veel uren te maken en te oefenen. Maar ook door kennis op te doen van alle menselijke verschillen en hoe je bij ieder mens weer een mooi resultaat kunt krijgen.

    Niet alleen de techniek is een vak, maar ook het stukje van verleiden. Wat je wil je wel laten zien en wat niet? Waar je wil de aandacht op vestigen en benadrukken?

     

    1. Met make-up voelt het als een feestje

    Zoals ik al aangaf, heb ik tijdens mijn jaar zonder make-up 2 keer een uitzondering gemaakt. En beide keren was voor een feestje. Ik merkte dat ik het leuk vond om mezelf op te maken voor een feestje. Net iets uitbundiger dan overdag make-up. Zoals ik ook andere kleren aandeed voor het feestje. Even iets anders. Het hielp om het feestje als iets speciaal te zien. Je optutten en tijd stoppen in je verzorging maakt dat het bijzonder wordt. Ongeacht of het feestje een succes wordt, doe je er wel meer moeite voor.

     

    1. Make-up is een manier van self-care

    Make-up opdoen, maar vooral make-up afdoen is een manier van self-care. Voor jezelf zorgen. Voor je huid zorgen. Even een momentje voor jezelf. Met volle aandacht voor je huid en je gezicht. Het nadeel is wel dat mensen oordelen als je geen make-up op hebt. Alsof je dan NIET voor jezelf zorgt. Dat klopt natuurlijk niet.

     

    1. Make-up is voldoen aan een schoonheidsideaal

    Helaas is het zo dat we allemaal opgegroeid zijn met een bepaald beeld hoe schoonheid eruit ziet. En ergens willen we allemaal aan dit beeld voldoen. En hoewel

    Een gladde, egale huid, zonder oneffenheden of rimpels. Perfecte wenkbrauwen. Grote wimpers, die de nadruk op je ogen leggen. Volle lippen. Symmetrie is ook zo’n zoiets wat erg wordt gewaardeerd. En zo zijn er nog meer normen binnen het huidige schoonheidsideaal. Eigenlijk jammer, want schoonheid zou iets universeels en tijdloos moeten zijn. Iedereen is op zijn/haar/diens eigen manier prachtig. Maar niemand is perfect. En dat we moeten ook helemaal niet willen.

     

    1. Make-up is onderdeel van de consumptiemaatschappij

    Je hebt make-up niet echt nodig, ook al denken we dit wel. Bedrijven die ons door middel van marketing, advertenties en fotobewerking onzeker maken over onszelf zonder make-up. Digitale filters bedrukken hoe je er ook kunt uit zien. En die constante boodschap dat we mooier kunnen zijn, geeft ons het gevoel dat we niet genoeg en dat we make-up nodig hebben om ons goed te voelen.

    Trends zorgen er ook weer voor dat wat je nodig hebt verandert en dat je als je bij wilt blijven, je steeds weer nieuwe producten wilt kopen. Tegenwoordig wordt dit ook nog verkocht door influencers of hebben diezelfde influencers een eigen make-up lijn. Een ander aspect van make-up is dat het vaak niet duurzaam is gemaakt, soms getest op dieren en maar beperkte houdbaarheid heeft, waardoor je het moet vervangen.

     

    1. Make-up is niet goed voor je

    Even los van of het goed is voor je huid en je lijf (I mean, het bevat vaak toxische ingrediënten), is ook een keerzijde aan make-up dragen. Zoals ik al noemde in punt 2, kan make-up je ook helpen. Maar het kan je dus ook in de weg zitten. Dat je de deur niet uitgaat zonder make-up. Of dat je onzeker wordt over jezelf zonder make-up. Of dat je angstig wordt als het regent, waait of warm weer is waardoor je moet zweten. Dat je jouw make-up om de haverklap wilt (moet) checken of het nog goed zit. En dat je in paniek raakt als dit niet zo is. Hetzelfde geldt overigens voor je haar of je kleding. Oftewel: dat je zo bezig bent met jouw buitenkant dat het jouw controle mechanisme wordt. En dat je niet aan de slag gaat met je gevoelens die daar onder zitten: waarom je onzeker bent over jezelf. Hoe heerlijk zou het zijn als jij je goed voelt over jezelf, ongeacht hoe jij eruit ziet en dat die opsmuk niet nodig hebt! En dat je zoveel meer bent dat alleen je uiterlijk.

     

    Belangrijkste wat ik je vandaag wil meegeven is dat niet moet vergeten van jezelf te houden zonder make-up. Je hebt het niet nodig. Je bent prachtig zoals je bent.

     

    Ik ben benieuwd wat je van mijn analyse vindt!

     

    Wil je verder lezen? Dan raad ik je mijn blog over Zelfcompassie  aan.

  • Ploeter jij? Het kan ook anders!

    Als ik iets van thuis uit heb meegekregen is dat je hard moet werken. Tandje erbij. “Kom op, je kunt het!” Niet dat ik nooit mocht opgeven, maar ik moest wel mijn uiterste best doen. En vooral proberen het zelf te doen. Zelfstandig zijn was een groot thema in mijn jeugd. Liever een alleskunner, dan geld uitgeven aan een ander.

    Blijven ploeteren. Zwoegen, doorduwen. Door de modder en slijk, helemaal uitgeput, maar niet op willen geven. Soms ervaren we dit ook mentaal. Allemaal ruis, wolken in je hoofd, geen stip op de horizon zien.

    Ik vind het heel lastig vind om toe te geven als het teveel is. Dat het me niet lukt. Of als ik een tandje (of 2) terug moet doen.

    Ik ga dan twijfelen aan alles en vooral aan mezelf. Ik draai in een cirkeltje rond. En ik kan blijven piekeren.

    Soms voelen die twijfels heel eenzaam. Alsof niemand me begrijpt, niemand de antwoorden heeft en ik het allemaal alleen moet doen.

    Maar als ik dan weer met iemand er over praat, merk ik gelijk dat het helpt. Zo heb ik therapie (EMDR) gehad voor de zware periode na mijn bevalling. En heb ik een businesscoach voor al mijn businesstwijfels.

    Ook een stresscoach heeft stress. En blinde vlekken. Ik ben ook mens. En ook ik heb hulp nodig van anderen, om mij dingen te laten inzien. Ik kan ook niet alles zelf. Al vind ik dat lastig om toe te geven. Ik kan niet zelf licht schijnen op mijn blinde vlekken, want dan waren het geen blinde vlekken. Ik heb ook soms iemand nodig die me aanmoedigt, die me de weg wijst of die steun biedt.

    Steeds vaker roep ik hulp in. Ik weet dat ik daarmee ruimte en tijd krijg. En dat geeft mij dan weer veel rust en blijdschap. Daardoor heb ik tijd om minder te ploeteren, en meer wind mee te ervaren. Ik mag me richten op wat ik leuk vind en wat ik goed kan.

    Ik zie nu in dat ik niet alles zelf hoef te kunnen of te weten. Dat dit onmogelijk is. We hebben elkaar nodig en ik mag hulp ontvangen. Leunen, zoals dat in systemisch werk heet.

    Ben jij het zat om te blijven ploeteren? En zou je meer rust en richting willen ervaren? Dan mag je hulp aanvaarden. Stuur me gerust een berichtje. 💜

    Tip: ook een werkgever kan coaching voor je betalen!

  • Geef jezelf de bevestiging die je nodig hebt

    Deel 3 van drieluik. Check deel 2 Zeg me dat ik het goed doe Of deel 1: Wanneer doe ik het goed?

     

    Ergens nieuw beginnen vind ik altijd rete spannend. Want je weet nog niet wie wie is, waar je moet zijn, wat de cultuur is, en dus weet je de kaders waarin je beweegt nog niet. Deze onduidelijkheid vind ik altijd heel lastig. Dat aftasten en zoeken. Dat het allemaal nog nieuw en niet vertrouwd is. Ik weet dat het wel goed komt, maar spannend vind ik het wel.

     

    Ik wil het graag goed doen

    Ik weet dat dit komt uit de behoefte om het goed te doen. En dan vooral het goed doen in de ogen van een ander. Ik vind het dan ook fijn als iemand zegt: zo doe je het goed. Ik vind te horen krijgen dat ik niet goed doe echt niet leuk. Ik doe zo mijn best. Maar soms zijn er situaties waarin het niet zo zwart-wit is. Waar goed-fout niet zo helder zijn. Werken met mensen is vaak niet zo duidelijk goed-fout. Het is zoeken, proberen, blijven toetsen en corrigeren. Het houdt je scherp, dat wel.

     

    Zoeken naar bevestiging

    Lange tijd was ik erg op zoek naar de bevestiging. Ik wilde heel graag horen dat ik het goed deed. Ik wilde dat mensen om mij heen trots waren. Ik wilde het heel graag goed DOEN. Ik uitte dit door voor anderen te zorgen, ze te beschermen. Klaar staan voor hen. Vaak ten koste van mijzelf. Maar je kunt het niet bij iedereen goed doen. Dat zette mij soms in spagaat. Als ik het bij de een goed deed, deed ik het in de ogen van een ander niet goed.

     

    Heel menselijk

    Het zoeken naar bevestiging is heel menselijk en hebben we allemaal nodig. We hebben het allemaal nodig om te horen dat we goed genoeg zijn, dat ouders trots op ons zijn, dan we het in hun ogen goed doen. Of in de ogen van een leraar. Of van vrienden.

    In de psychologie heet dit: validatie.

     

    Wat is validatie?

    Heel kort gezegd: validatie is de bevestiging dat het goed is. Dat kloppend is. Dat het overeenkomt met de waarheid.

    In de wetenschap betekent het ook: dat de test meet wat het moet meten. Dat het geldig is.

     

    In de psychologie spreken we 2 vormen van validatie: externe en interne validatie.

    Validiteit betekent dan: dat je bevestiging krijgt. Dat je het goede doet.

     

    Wat is externe validatie?

    Externe validatie of externe validiteit betekent dat iemand anders jou bevestiging geeft.

    Dus bijvoorbeeld een complimentje krijgen, een schouderklopje, iemand die je bedankt voor iets wat je hebt gedaan, zegt dat je wat je zei  of deed, diegene heeft geholpen, en ook: tegen een kind zeggen: “goed zo!”.

    Als je ouders trots op je zijn, voor het halen van je diploma, bijvoorbeeld.

    Je bent dus heel erg bezig met anderen, met de buitenwereld. En je bent vaak heel goed in het negeren van je eigen behoeftes, wensen en eigen emoties. Die stond je weg, onderdruk, die lijken er niet toe te doen.

     

    Motivatie & drijfveren

    In de psychologie is validatie ook gekoppeld aan motivatie en drijfveren. Als je merkt dat je dingen doet voor een ander, dan wordt dit ook extrinsieke motivatie genoemd. Je hebt dan altijd druk van buitenaf nodig om iets te doen. Zoals salaris of complimenten.

     

    Patroon

    Externe validatie kan ook een patroon worden. Dat door iets uit het verleden die altijd op zoek bent naar bevestiging en erkenning van anderen. En dat dat het doel is en niet het bijproduct van iets doen of bereiken. Je wilt anderen trots maken, dat is het enige wat er toe doet.

    Dat je dit blijft doen, ook als het niet (meer) helpend is. Maar omdat dit is zoals je het altijd doet.

    Het is interessant om dat te gaan onderzoeken.

     

    Zelfonderzoek

    Stel jezelf de volgende vragen:

    • Aan wiens verwachting wil jij voldoen?
    • Wie wil je trots maken?
    • Van wie wil je bevestiging?
    • Voor wie doe je dit allemaal?

     

    En kijk wat er naar boven komt.

     

    Ik hoorde het niet meer

    Ik merkte ik dat ik, doordat ik zo bezig was met anderen en alles buiten mijzelf, het contact met mijn eigen innerlijke stem verloor. Wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig? En wat past bij mij? Ik was erg goed geworden in het negeren van mijn eigen behoeftes. Niet kijken naar wat ik nodig had, maar eerst de ander helpen. Bekenden en onbekenden. Dat ik dan ongemakkelijk was, te laat kwam of iets tekort kwam, deed er niet toe.

     

    Een voorbeeld

    Ik was op het strand. En 2 vrienden wilden gaan zwemmen en niet. Dus ik bood aan om op hun spullen te letten, terwijl ze aan het zwemmen waren. Maar daardoor kon ik niet doen wat ik wilde. Ik was niet vrij om te gaan en staan wat ik wilde doen, want ik had beloofd om op hun spullen te letten. Daar baalde ik achteraf wel van. Gelukkig waren ze maar even weg en gaf ik toen snel aan dat ik wilde gaan wandelen, alleen.

     

    Meer voor mezelf zorgen

    Om weer in contact te komen met mijn innerlijke stem moest ik eerst meer voor mezelf zorgen. Door een business training in Mexico werd ik er door mijn toenmalige businesscoach Steven Zwerink op gewezen dat ik teveel voor anderen zorgde, ten koste van mijzelf.

    Ik kreeg de opdracht om een paar dagen alleen voor mezelf te zorgen. Mijn eigen eten opscheppen (en niet voor iedereen), beginnen met eten (zonder op de anderen te wachten), mijn afwas bij de andere afwas zetten (en niet alles voor iedereen afwassen). Dit voelde mij zo ongemakkelijk, zo egoïstisch.

    Maar toen merkte ik hoe vaak ik de neiging had om voor anderen te zorgen. Ik moest mezelf figuurlijk heel vaak op de vingers tikken, op mijn tong bijten om geen hulp aan te bieden  en op mijn hand zitten, om maar niet omhoog te springen en te gaan helpen. Als iemand om hulp vroeg, mocht ik wel helpen, maar alleen als ik daar tijd, energie, ruimte in, zin voor had. Ik moest echt leren een tikkeltje egoïstisch te zijn, zodat ik beter voor mezelf kon zorgen.

     

    In contact met mijn innerlijke stem

    Zo kon ik weer met mijzelf bezig zijn. Bezig zijn met het gemak en ongemak van een ander, zorgt er voor dat je niet toekomt aan je eigen ongemak. Als je geen tijd maakt om naar je eigen innerlijke stem te luisteren en de stilte op zoekt, dan hoor je alleen de ruis van anderen.

     

    Mijn eigen weg hervinden

    Het was daar ook op het strand dat ik ging voelen dat mijn huwelijk echt niet bij mij paste en dat ik moest gaan scheiden. Zo moeilijk. Maar voor mij de juiste beslissing.

    Ik voelde ook dat ik te lang mijn eigen wensen, dromen, behoeftes, kernwaarden had genegeerd. Ik was zo bezig met goed gevonden te worden door anderen. Mijzelf aanpassen om te voelen dat ik geliefd werd. Mij bewijzen om te horen dat ik het goed deed. Doen wat er van mij verwacht werd. Constant bezig met van alles buiten mijzelf. Wanneer doe ik het goed? Maar daardoor verloor ik mezelf bijna.

     

    Mezelf bevestiging geven

    Ik wilde vanuit mijzelf weten, voelen & bepalen wat goed was, zonder de bevestiging van een ander nodig te hebben. Kon ik mijzelf die bevestiging geven? Of ieder geval, kon ik dingen doen zonder de bevestiging van de ander. Want die doet er niet toe. Kon ik die behoefte loslaten? Kon ik weer gaan vertrouwen op mijn eigen gevoel?

     

    Het begin van het patroon

    Ik zag het patroon door terug te gaan in de tijd: dit is ontstaan in mijn jeugd.

    Niet altijd de liefde en bevestiging gekregen die ik nodig had, niet het gevoel dat ik mezelf mocht zijn en de leegte van toen vulde ik nu op door te zoeken naar bevestiging bij anderen. Maar de leegte vulde nooit en het was een onmogelijk ratrace die nooit stopte.

     

    Het patroon doorbreken

    Ik wilde rust. Innerlijke rust. En ik realiseerde me dat ik dat gemis en pijn moest helen, om verder te kunnen. Zien dat ik goed genoeg ben.

    Er zijn vele dingen die mij hebben geholpen. Therapie, alleen reizen, schrijven, lezen over persoonlijke ontwikkeling, stilte opzoeken, wandelen.

    Maar het proberen los te laten wat anderen van mij vonden was voor mij een hele belangrijke stap.

    Wat daarin o.a. voor mij heeft geholpen is het maken van een fuck-it-list. In een volgende blog zal ik je daar alles over vertellen.

     

    Zit je ook vast in het patroon van bevestiging zoeken bij anderen, die vervolgens nooit komt, maar weet je niet goed hoe die bevestiging aan jezelf kunt geven? Plan dan eens een gratis kennismakingsgesprek met mij of kom naar de coachingsretraite.