Stress

  • Als je leven op zijn kop staat

    Als je leven op zijn kop staat

    Soms zijn er dingen die gebeuren, die je hele leven op zijn kop zetten. Dit kunnen leuke dingen of heftige negatieve dingen.

    Soms kies je er voor, maar vaak overkomt het je. Dit noemen we ‘life events’. Levensgebeurtenissen.

    Het zijn vaak momenten die zo ingrijpend dat ze de richting van je leven een andere wending geven. En vaak zorgen de life events voor verdriet, machteloosheid en zetten ze je overlevingsstand. Life events zijn overduidelijk belangrijke, grote gebeurtenissen in ieders leven. Niemand ontkomt eraan.

    Deze life events zijn onderzocht door psychiaters Holmes en Rahe. Zij hebben deze life events in een lijst gezet, met het meest impactvolle evenement bovenaan: overlijden van een partner. Omdat life events veel stress geven heet deze lijst  De Holmes en Rahe Stress Schaal (The Holmes and Rahe stress scale). En het overlijden van een partner geeft de hoogste score: 100.

    Als je meerdere life events tegelijkertijd hebt, is je totale score dus hoger en het risico om ziek te worden door teveel stress hoger. Dit hangt van meer onderdelen af, dan alleen de life events in je leven. Ook je eigen persoonlijkheid, sociaal netwerk en je coping skills hebben bijvoorbeeld ook invloed.

    Deze life events gebeuren, terwijl het gewone leven ook doorgaat. Dus boven op de alledaagse stress geven life events nóg meer stress en daardoor belasting.

    Hieronder de deel van de lijst met life events voor volwassenen:

     

    Life event

    Life change units

    Overlijden van een partner

    100

    Echtscheiding

    73

    Scheiding van tafel en bed*

    65

    Gevangenisstraf

    63

    Overlijden van een familielid

    63

    Persoonlijke ziekte of verwonding

    53

    Huwelijk

    50

    Ontslag van werk

    47

    Echtelijke verzoening

    45

    Met pensioen gaan

    45

    Verandering in de gezondheid van een familielid

    44

    Zwangerschap

    40

     

    *Scheiding van tafel en bed betekent dat je niet meer samen in huis woont (maar wel hebt gedaan), geen gezamenlijk huishouden meer hebt, maar eventueel nog wel samen een relatie hebt of nog officieel getrouwd bent. Dus wel een enorme verandering qua wonen en leven.

    Wat belangrijk is om te weten is:

    • Het overkomt iedereen
    • Vaak zijn life events geen keuze
    • Life events zijn ingrijpend
    • Life events kosten tijd en energie. Vaak kun je er weinig anders bij hebben.
    • Het gewone leven gaat ook door. Dat maakt het extra lastig.
    • Mensen die 1 of meerdere life events doormaken, hebben meer op hun bordje dan anderen.
    • Sommige life events zijn permanent, zoals chronisch ziekte.

     

    Ondanks dat een life event je vaak overkomt, zijn er ook dingen die je wel kunt doen.

    In een volgende blog deel ik mijn tips & adviezen.

  • Wat is journalen?

    Je ziet het steeds meer voorbij komen: journalen. Ook wel journaling. Ook wel geschreven met dubbel L ( journalling of journallen ). Ik gebruik al die termen door elkaar. Maar wat is het nou precies?

     

    Wat is journalen?

    Journalen is je gedachtes en gevoelens op papier zetten. Je schrijft op wat je bezig houdt. Van je afschrijven. Vaak doe je dit in een journal. Letterlijk vertaald is dit een dagboek of logboek. Vandaar de naam ‘journalen’.

    Journalen kan in een schriftje, in een notitieboekje, maar het kan ook in een dagboek of digitaal.

     

    Is het net als een dagboek bijhouden?

    Journalen is meer dan alleen een dagboek bijhouden. Een dagboek is een boekje waarin je opschrijft wat je die dag hebt gedaan of meegemaakt. Journalen is reflecteren op jezelf, op wat je bezighoudt, op je gevoel, maar ook reflecteren op de dingen die je belemmeren.

    Journalen is:

    – reflecteren

    – bewustwording

    – van je afschrijven

     

    Waarom journalen?

    Tegenwoordig is het leven vaak heel vol en druk. Er is weinig tijd om stil te staan. Het gaat maar door.

    Daarnaast is er altijd wel iets te doen. En als we niets te doen hebben, pakken we vaak onze telefoon en scrollen we zo een half uur weg. Scrollen is een manier van afleiding. En afleiding is een copy strategie. Soms is afleiding een prima manier om alles wat in je leven gebeurt te kunnen bevatten en er mee om te gaan. en soms is afleiden dat niet. Dan is het een manier om dingen uit te weg te gaan. je emoties, je gedachtes, conflicten, narigheden. En dan is afleiden een manier om het allemaal te onderdrukken en niet aan te gaan.

     

    De voordelen van journalen

    • Journallen is een manier om je gedachtes en gevoelens niet te onderdrukken, maar een veilige manier om het te uiten, zonder dat je daar iemand anders voor nodig hebt.
    • Ook is er niemand die er iets van vindt, terug praat met diens mening of het doorvertelt aan anderen. Niemand anders die gekwetst raakt door jouw woorden, of die er een belang bij heeft. Niemand om mee rekening te houden.
    • Het kan op ieder moment van de dag. In een schriftje heb je ook geen elektriciteit nodig.
    • Er zijn geen regels waar het aan moet voldoen. Je mag alles wat je wilt op papier zetten., je wensen, je zorgen, je gedachtes, je emoties, je plannen, wat je de vorige dag hebt gedaan, wat je die dag gaat doen, waar je geen zin in hebt, waar je naar uitkijkt, waar je tegen op ziet. Alles mag.

     

    Er zijn verschillende manieren. Daarover meer in mijn online schrijfworkshop Journalen.

     

    Wat is journalen niet?

    • Werk dat gepubliceerd moet worden of gedeeld moet worden met anderen. je schrijft voor jezelf.
    • Zelfs teruglezen voor jezelf hoeft niet!
    • Mooie teksten, perfecte teksten, foutloze teksten.
    • Teksten op de juiste volgorde of chronologische volgorde.
    • Alleen maar negativiteit. Je bent meer dan alleen maar negatieve emoties, dus het is onwaarschijnlijk dat je alleen maar over negativiteit schrijft. Maar het kan zeker zijn dat je een tijd wel veel negatief zijn; dat is ok en dan hoort er bij.
    • Het is niet eens iedere dag leuk. Het hoeft niet eens iedere dag.

     

    De opbrengsten van journalen

    • Journalen helpt je stil te staan en te reflecteren op dingen die nu spelen, die hebben gespeeld of die gaan komen.
    • Je ontdekt nieuwe dingen over jezelf. het helpt om het grote plaatje te zien, maar ook terugkerende patronen kunnen belicht worden, maar ook hoe jij je voelt en je geeft je gevoel en je gedachten even wat bewuste aandacht.
    • Even een momentje voor jezelf.
    • Door van je af te schrijven krijg je ook meer rust en een minder vol hoofd. Je krijgt meer overzicht en helderheid.
    • Hoe meer je schrijft in je journal, hoe meer het je helpt. Het is een vaardigheid die je moet oefenen. In het begin weet je misschien niet wat je moet opschrijven, maar hoe vaker je het doet, hoe beter je erin wordt. Het is misschien niet gelijk helpen, maar dat kan wel. Toch duurt het vaak even voordat je de opbrengsten merkt.

     

    Kortom, journalen is een hele mooie, eenvoudige tool die je helpt bij je mentale gezondheid.

    Na jaren van schrijven in mijn journal, kan ik wel zeggen dat het mij echt heeft geholpen en nog steeds helpt.

     

    Vandaar ook mijn online schrijfworkshop Journalen, waar ik zoveel mogelijk mensen de kracht van journalen wil laten ervaren. Wil je mee doen? Stuur me dan een berichtje of ga naar de pagina over de workshop.

  • Doelen zijn niet bedoeld om te halen

    Nu we weer tegens het einde van het jaar aanlopen, zie ik veel mensen reflecties delen over afgelopen jaar, en hand in hand daarmee ook of doelen behaald zijn.
    Vaak gaan we, na die reflectie op afgelopen jaar, gelijk door met de doelen opstellen voor het komende jaar. Of goede voornemens. Het einde van het jaar is altijd een natuurlijk moment voor bezinning en even tot rust komen. Waardoor je vaak ook weer ruimte om na te denken: wat wil ik nog doen, bereiken, veranderen?

     

    Methode

    Doelen stellen leren we vaak al op de middelbare school. ‘SMART doelen’ is vaak de methode, die wordt aangeleerd. SMART staat voor:
    – Specifiek
    – Meetbaar
    – Acceptabel
    – Realistisch
    – Tijdgebonden
    En dat is een hele mooie manier om doelen klein en concreet te maken, zodat je in actie komt. We maken onze doelen vaak veel te groot.

     

    Lijst

    Ook hebben we vaak een hele lijst doelen die we in een jaar willen halen. Dan kunnen de doelen afzonderlijk nog wel SMART zijn, maar de vraag is of het dan nog steeds haalbaar is, als de lijst ellenlang is.

     

    Invloed

    Of we stellen doelen waar we weinig invloed op hebben. Zoals bijvoorbeeld een omzetdoel. Maar er hoeft maar iets te gebeuren, zoals dat je zelf ziek wordt, of de wereld ligt plat door een pandemie, en je doelen haal je niet meer.

     

    Verkeerd

    Eigenlijk kijken we ook verkeerd naar doelen. We zien doelen als iets dat je behaald. Een prestatie. Een einde. Een finishlijn. Zo van ‘he, he, ik ben er’. Maar eigenlijk zijn doelen helemaal niet bedoeld om behaald te worden. Doelen zijn bedoeld om ons richting te geven en om ons in bewegen te helpen.

     

    Wat is een doel wel?

    Het gaat dus helemaal niet of je het doel hebt behaald, maar of je in beweging bent gekomen, stappen hebt gezet, dingen hebt geprobeerd en hebt ontdekt. Het gaat er om welke dingen je hebt gedaan.

     

    Een voorbeeld

    Stel, je doel is om een marathon te lopen. 42 kilometer en 195 meter.
    Je traint er voor. Je loopt vele kilometers. En dan is de wedstrijddag. Je loopt 42 km en 194 meter. Om wat voor reden dan ook, stop je 1 meter voor de finishlijn. Misschien val je en kun je niet verder. Misschien wordt de wedstrijd gestopt. Misschien besluit je zelf om te stoppen. De reden doet er even niet toe. Het resultaat is namelijk hetzelfde: je haalt de finishlijn niet. Is je doel dan niet behaald? Officieel niet. Maar je hebt net zoveel geoefend en tijd & energie erin gestopt, als je wel de finishlijn zou hebben behaald. Je hebt jezelf uitgedaagd, je hebt vele kilometers hard gelopen, je hebt vele zweetdruppels gelaten en die daarna afgespoeld onder de douche. Je hardloopkleding honderden keren gewassen. Etc. Kortom: de weg er naar toe heb je afgelegd. Doet het er dan toe dat je die finishlijn niet hebt behaald? Eigenlijk niet. Het gaat namelijk niet om het doel, maar om het proces. En hopelijk heb je daarvan genoten, want daar is de meeste tijd in gaat zitten.

     

    Anders kijken

    Nee, ik ben niet tegen doelen stellen. Maar ik ben wel voorstander van jezelf credits geven van alles wat je hebt gedaan, of je het nu hebt behaald of niet. Je mag sowieso trots zijn. Ook als je iets niet hebt geprobeerd. Ook als je bent gestopt. En ook als je jouw doelen niet hebt behaald. Kijk vooral naar wat je het liefste doet (iedere dag of iedere week) in plaats van naar doelen & prestaties. Kijk naar doelen als richtingaanwijzers in plaats van finishlijnen.
    Want iedere keer weer die stappen te zetten, zegt veel meer dan het uiteindelijke doel. Kijk dus iets minder zwart/wit. Het is niet: behaald/niet behaald. Maar: ‘kijk eens naar wat ik allemaal heb gedaan en meegemaakt afgelopen jaar. Ik ben trots op mezelf.’

     

     

     

  • Als je drijfveer je ondergang worden: idealisme burn-out

    “Dit moet toch anders kunnen?”
    De wereldverbeteraars, de pioniers, de visionairs, de innovators, de perfectionisten, de activisten, kortom: de idealisten. Allemaal hebben ze één overeenkomst: ze zetten verandering in gang, want ze willen het verschil maken. Omdat ze hebben een beeld voor ogen hoe het ook kan. Soms op het gebied van zichzelf en hun directe omgeving, een klein stukje van de wereld en soms zien ze een ideaalbeeld voor zich voor de hele wereld. En die verandering die komt er, maar wel in kleine stapjes. En dat maakt deze idealisten kwetsbaar voor burn-out.

     

    Het verschil willen maken

    Veel mensen starten hun studie en daarna hun loopbaan met het idee om de wereld te veranderen. Of een klein stukje van de wereld. In ieder geval wel een verandering teweeg brengen. En dat is prachtig.

    Vaak is het ook enorme drijfveer. Iemand die strijd voor een betere wereld of idealen nastreven wordt ook wel een idealist genoemd.

    Idealisten hebben een bepaald beeld voor ogen hoe het anders kan en dat willen ze realiseren. Daar zetten ze zich dan voor in. Vol energie. Die stip op de horizon zorgt er voor dat ze blijven volhouden.

     

    Kwaliteiten

    Iemand die idealen nastreeft heeft vele mooie kwaliteiten. Ze strijden immers voor een goede zaak of voor een principe, heel erg waardegericht.

    – Een doorzetter
    – Betekenisvol willen zijn voor een ander
    – Visionair en vooruitstrevend
    – Creatieve denker, out-of-the-box en groots denken
    – Principieel
    – Kan niet tegen onrecht
    – Komt op voor anderen, die dat niet altijd zelf kunnen
    – Gelooft in hun zaak
    – Groot verantwoordelijkheidsgevoel
    – Zet verandering in gang
    – Actiegericht

     

    Beroepen

    Opvallend is wel dat idealisten zich in bepaalde beroepen het meest openbaren.

    • In het onderwijs. Docenten, leraren.
    • In de zorg. Hulpverleners. Dokters. Mantalzorgers. Therapeuten. Etc.
    • Juristen en advocaten.
    • Bij de overheid. Ambtenaren.
    • In de politiek.
    • Ondernemers.

     

    Daar waar je je in kunt zetten voor anderen of voor je visie. Daar waar je het verschil kunt maken.

     

    Lange termijn

    Alleen is een ideaal voor het lange termijn effect en soms is het zelfs onhaalbaar.
    Dus strijden voor iets zonder de opbrengsten te zien, kan slopend zijn.
    Je vecht, je strijd, je zaait, maar wat levert het op? Waar doe je het voor? Wat krijg je er voor terug? Hoe hou je het vol, zonder zelf er aan onder door te gaan?

     

    Concreet

    Wat vaak onderdeel is van de frustratie is dat er geen concrete vooruitgang is. Veel plannen en praten, maar weinig actie.

    En dat terwijl jij vooruit wil en de noodzaak ziet dat er verandering moet plaatsvinden. En wel nu (en niet volgend jaar). Maar verandering heeft tijd nodig en dat kan enorm frustreren.

     

    Negativiteit

    Ook loop je vaak tegen weerstand op. Muren en blokkades van anderen en door anderen. Telkens de deksel op je neus kan heel intens zijn.

    Constant het gevoel van afwijzing en van anders zijn. Onbegrepen voelen. En daardoor vaak ook heel eenzaam.

    Toch heb je anderen nodig om de verandering door te voeren. En dat is lastig.

     

    Ideaalbeeld

    Daarnaast zie ik ook dat activisten en idealisten een beeld voor ogen hebben dat ze willen bereiken. Een ideaalbeeld dat ze in actie zet, maar ook in actie houdt. Want het is een beeld van perfectie, als een stip op de horizon, waardoor je er nooit bent. Een ratrace die nooit stopt.

     

    Kritisch

    Niet alleen perfectie van zichzelf vragen, maar ook van anderen. Altijd kritisch op zichzelf en op een ander. En dit kan soms een beetje doorslaan. Het wordt dan rigide en perfectionistisch. Je gaat op elke slag zout leggen. Maar dat kost ook veel energie.

     

    Burn-out

    Veel van deze mensen komen met een burn-out thuis te zitten. Uitgeput en gesloopt. Zoveel gegeven dat het hun eigen gezondheid heeft gekost.
    Dat is gelijk ook de keerzijde van idealistische kwaliteiten.

    • Rigide zijn (in denken en handelen), heel zwart-wit. Iets is goed of fout, en niks er tussen in.
    • Perfectionisme. Alleen perfect is goed genoeg.
    • Doelgericht. Het doel behalen is het enige wat er toe doet. Het proces geeft geen voldoening.
    • Koppig. Maar één weg zijn die goed is. Anderen manieren zijn uitgesloten. Het op jouw manier willen doen.
    • De last van de hele wereld willen dragen.
    • Het redders syndroom. Je nodig voelen. Je bestaansrecht bouwen om anderen te helpen en te redden. En hulp vragen is vaak ook heel lastig.
    • Altijd alles geven. Vol gas ergens voor gaan. 200%.

     

    Balans

    Als je bovenstaand lijstje leest, snap je wel waarom mensen, die idealen nastreven vaker een burn-out hebben of veel stress ervaren.

    Dit is geen reden om je idealen op te geven en niet meer te strijden voor een betere wereld. Want ook idealisten zijn nodig.
    Deze wereldverbeteraars, dromers, veranderaars en activisten zijn heel hard nodig. Dus we willen juist NIET dat ze opvallen.

    Maar zoals met alles is doorslaan geen goed idee. Je raakt de balans kwijt. Het moet gewoon nooit ‘te’ worden (behalve ‘tevreden’ en ‘tequila’ 😉 ). Niet teveel na de een of naar de andere kant. Dat is evenwicht.

     

    Voor wie is idealisme burn-out herkenbaar? En eventueel zelfs een valkuil?

     

    Herken jij jezelf hierin en wil je voorkomen dat je in een burn-out terecht komt? Neem dan contact met mij op.

     

  • De psychologische kant van make-up

    In 2016 deed ik een challenge voor mezelf: ik droeg een jaar lang geen make-up. Terwijl ik voorheen iedere werkdag make-up opdeed en ook naar feestjes. Tijdens mijn middelbare school tijd vond ik het heel leuk om te experimenteren met make-up en droeg ik dus ook regelmatig make-up. Maar goed, even terug naar het jaar zonder make-up. Het moeilijkste vond ik wel om op de foto te gaan zonder make-up. Er werden professionele foto’s op mijn toenmalig werk bij Radboud Universiteit gemaakt, voor op de website. Maar ik deed het. Studenten zagen mij immers zonder make-up. Ik heb dat jaar 2x een uitzondering gemaakt. Beiden keren om naar een feestje te gaan. Uiteindelijk besloot ik, na iets meer dan een jaar, weer af en toe make-up te dragen. En inmiddels heb ik, op werkdagen, vaker wel dan geen make-up op.

     

    Bijzonder

    Make-up vind ik echt iets bijzonders. Wat het met je doet. Hoe de maatschappij er tegen aankijkt en hoe het verbonden is met ons zelfbeeld. Ik ben dit keer wat dieper gedoken in de psychologische kant van make-up en graag deel ik mijn analyse met jou.

     

    Voor iedereen

    Laat ik voorop stellen dat make-up voor iedereen is. Het is niet gender gebonden. Niemand hoeft make-up te dragen en iedereen mag het. Het is aan jou. Nu dat uit de weg is, wil ik het in deze blog graag hebben over de psychologische kant van make-up. Wat make-up met iemand doet, dus de mentale gevolgen. Het dragen van make-up heeft zowel voor als ook nadelen.

     

    1. Make-up geeft zelfvertrouwen

    Make-up geeft vaak een boost voor je zelfvertrouwen. Je ziet er goed uit. En dat geeft wellicht zelfvertrouwen. Dit voel je en dit straal je uit. Je kunt je minder goede kanten wat verbloemen (zie punt 3) en je sterke kanten wat benadrukken (zie punt 4). Dat is soms ook gewoon heel fijn. Je weet dat je goed uit ziet en daarmee durf je naar buiten te treden. De wereld is soms ook erg hard. Fijn om af en toe een hulpmiddel te hebben.

    “The paint can give you strength, but the confidence has to come from within” – uit ‘Lucifer’, seizoen 6, aflevering 2, Netflix.

     

    1. Make-up geeft een masker

    Je kunt je anders voor doen dat je bent. Soms is dit handig, nodig of helpend. Om even in de rol van iemand anders te kruipen. Maar soms raak je daardoor verder van jezelf vandaan. Wat blijft er van je over als je geen make-up draagt. Je kunt er van afhankelijk raken. Als een bescherming om je heen. Zo had ik een buurvrouw die de deur niet opendeed als ze haar wenkbrauwen nog niet had gedaan.

     

    1. Make-up verbloemt

    Misschien zijn er aspecten die je niet wilt laten zien. Dit hoeft niet alleen in je gezicht te zijn, maar ook ergens anders op je lichaam. Soms wil je bepaalde aspecten niet laten zien en kun je dit verbloemen. Soms heb je geen zin in vragen van anderen. Soms wil je niet opvallen door je uniekheid. Allemaal valide!

    Met make-up kun je dingen bewust verbloemen. De donkere kleur onder mijn ogen en mijn rode wangen (deels door rosacea) zijn de eerste dingen die ik wegwerkt. En als ik een zwart lijntje op mijn bovenste ooglid zet, heb ik gevoel dat mijn hangend ooglid minder opvalt. Oneffenheden kun je met make-up wat onzichtbaar maken. Wat wegmoffelen of neutraliseren.

     

    1. Make-up benadrukt

    Soms wil je juist dingen uitlichten. Je mooie ogen? Je volle lippen? Dingen waar je blij mee bent, trots op bent of die jou ‘jou’ maken. Die wil je benadrukken. Door make-up kun je die uitlichten. De blik van mensen daar naar toe leiden.

     

    1. Make-up is een manier van uitdrukken

    Het is een creatieve manier van uitdrukken wie je bent. Laten zien wat je kunt. Of waar je bij wilt horen. Je kunt alle kanten op. Make-up is daarmee ook een communicatie middel. Wie wil je zijn en wat wil je laten zien? Wat wil je ermee zeggen? Welke kleuren en materialen gebruik je?

     

    1. Make-up is een vak

    Als ik make-up op doe of een make-up professional, dan ziet het er toch echt anders uit. Make-up artist of visagist is een vaardigheid die je onder de knie kunt krijgen door heel veel uren te maken en te oefenen. Maar ook door kennis op te doen van alle menselijke verschillen en hoe je bij ieder mens weer een mooi resultaat kunt krijgen.

    Niet alleen de techniek is een vak, maar ook het stukje van verleiden. Wat je wil je wel laten zien en wat niet? Waar je wil de aandacht op vestigen en benadrukken?

     

    1. Met make-up voelt het als een feestje

    Zoals ik al aangaf, heb ik tijdens mijn jaar zonder make-up 2 keer een uitzondering gemaakt. En beide keren was voor een feestje. Ik merkte dat ik het leuk vond om mezelf op te maken voor een feestje. Net iets uitbundiger dan overdag make-up. Zoals ik ook andere kleren aandeed voor het feestje. Even iets anders. Het hielp om het feestje als iets speciaal te zien. Je optutten en tijd stoppen in je verzorging maakt dat het bijzonder wordt. Ongeacht of het feestje een succes wordt, doe je er wel meer moeite voor.

     

    1. Make-up is een manier van self-care

    Make-up opdoen, maar vooral make-up afdoen is een manier van self-care. Voor jezelf zorgen. Voor je huid zorgen. Even een momentje voor jezelf. Met volle aandacht voor je huid en je gezicht. Het nadeel is wel dat mensen oordelen als je geen make-up op hebt. Alsof je dan NIET voor jezelf zorgt. Dat klopt natuurlijk niet.

     

    1. Make-up is voldoen aan een schoonheidsideaal

    Helaas is het zo dat we allemaal opgegroeid zijn met een bepaald beeld hoe schoonheid eruit ziet. En ergens willen we allemaal aan dit beeld voldoen. En hoewel

    Een gladde, egale huid, zonder oneffenheden of rimpels. Perfecte wenkbrauwen. Grote wimpers, die de nadruk op je ogen leggen. Volle lippen. Symmetrie is ook zo’n zoiets wat erg wordt gewaardeerd. En zo zijn er nog meer normen binnen het huidige schoonheidsideaal. Eigenlijk jammer, want schoonheid zou iets universeels en tijdloos moeten zijn. Iedereen is op zijn/haar/diens eigen manier prachtig. Maar niemand is perfect. En dat we moeten ook helemaal niet willen.

     

    1. Make-up is onderdeel van de consumptiemaatschappij

    Je hebt make-up niet echt nodig, ook al denken we dit wel. Bedrijven die ons door middel van marketing, advertenties en fotobewerking onzeker maken over onszelf zonder make-up. Digitale filters bedrukken hoe je er ook kunt uit zien. En die constante boodschap dat we mooier kunnen zijn, geeft ons het gevoel dat we niet genoeg en dat we make-up nodig hebben om ons goed te voelen.

    Trends zorgen er ook weer voor dat wat je nodig hebt verandert en dat je als je bij wilt blijven, je steeds weer nieuwe producten wilt kopen. Tegenwoordig wordt dit ook nog verkocht door influencers of hebben diezelfde influencers een eigen make-up lijn. Een ander aspect van make-up is dat het vaak niet duurzaam is gemaakt, soms getest op dieren en maar beperkte houdbaarheid heeft, waardoor je het moet vervangen.

     

    1. Make-up is niet goed voor je

    Even los van of het goed is voor je huid en je lijf (I mean, het bevat vaak toxische ingrediënten), is ook een keerzijde aan make-up dragen. Zoals ik al noemde in punt 2, kan make-up je ook helpen. Maar het kan je dus ook in de weg zitten. Dat je de deur niet uitgaat zonder make-up. Of dat je onzeker wordt over jezelf zonder make-up. Of dat je angstig wordt als het regent, waait of warm weer is waardoor je moet zweten. Dat je jouw make-up om de haverklap wilt (moet) checken of het nog goed zit. En dat je in paniek raakt als dit niet zo is. Hetzelfde geldt overigens voor je haar of je kleding. Oftewel: dat je zo bezig bent met jouw buitenkant dat het jouw controle mechanisme wordt. En dat je niet aan de slag gaat met je gevoelens die daar onder zitten: waarom je onzeker bent over jezelf. Hoe heerlijk zou het zijn als jij je goed voelt over jezelf, ongeacht hoe jij eruit ziet en dat die opsmuk niet nodig hebt! En dat je zoveel meer bent dat alleen je uiterlijk.

     

    Belangrijkste wat ik je vandaag wil meegeven is dat niet moet vergeten van jezelf te houden zonder make-up. Je hebt het niet nodig. Je bent prachtig zoals je bent.

     

    Ik ben benieuwd wat je van mijn analyse vindt!

     

    Wil je verder lezen? Dan raad ik je mijn blog over Zelfcompassie  aan.

  • De druk is hoog, te hoog

    Vandaag staat in de krant dat meiden op de middelbare school meer en meer mentale problemen hebben. Ze ervaren hoge druk en veel stress. En daar schrik ik niet meer van, want ik krijg regelmatig berichten van ouders van meiden op de middelbare school, die zich zorgen maken om hun dochter. Ze zien haar worstelen, ploeteren, piekeren en strijden. En ze willen dat ze er niet aan onderdoor gaat.

     

    Het is een groot probleem

    We kunnen niet meer ontkennen dat er een probleem is. Dat we in onze maatschappij de druk blijven opvoeren. Doordat we streven naar perfectie, op alle vlakken. En dat dit ongezonde hoge verwachtingen zijn, die niemand kan waarmaken. Ten koste van alles hoge cijfers halen, een zo hoog mogelijk diploma, sociale contacten opbouwen, je positief neerzetten op social media, het liefste met een perfect uiterlijk en ouders die willen dat je slaagt in het leven. Maar uiteindelijk dat vooral je mentale gezondheid er onder leidt en je diepongelukkig bent. En dat al op zo’n jonge leeftijd.

     

    Het roer moet om.

     

    Zo werken we onszelf en onze kinderen de vernietiging in.

    We moeten niet willen dat kinderen en jongeren ‘zich staande kunnen houden in de maatschappij’, maar we moeten een maatschappij creëren waarin dat niet meer nodig is, omdat het een gezonde maatschappij is voor iedereen.

     

    Een maatschappij is iets wat wij zelf creëren. Door cultuur, maar ook door beleidsmakers aan te stellen die ons sturing geeft. Dus als we zelf de maatschappij hebben gecreëerd, zoals ie nu is, dan kunnen we ook een nieuwe maatschappij ontwikkelen. We moeten zelf in actie komen om een nieuwe richting uit te zetten.

     

    Dus wat voor maatschappij wil jij?

     

    De nieuwe maatschappij

    Ik weet wel dat ik een maatschappij wil waarin onze kinderen kind kunnen zijn, zichzelf mogen ontwikkelen en leren, zonder dat zij zich moeten aan te passen om in het systeem (school, maatschappij) te passen. Dat ze (zoveel mogelijk) zonder zorgen opgroeien en dat het belangrijk is dat ze ontdekken, fouten maken en leuke dingen doen, omdat prestaties niet het allerbelangrijkste is. Maar ook dat ze leren dat het oké om verdrietig te zijn, boos te zijn en het allemaal even niet te weten. En dat het leven niet altijd leuk is, maar dat er ook tegenslagen zijn, pijn, verdriet, angst. Ook wil ik ze meegeven hoe ze mentale gezondheid een prioriteit maken.

     

    Vooral wil ik ze meegeven dat zij goed zijn zoals ze zijn. En dat zij zich niet hoeven te vergelijken met anderen om te weten wat hun waarde is of om te checken of ze achterlopen of ‘normaal’ zijn, want dat doet er niet toe. Dat ze hun eigen tempo mogen volgen en hun eigen weg mogen bewandelen. Ze komen er wel. Daar heb ik alle vertrouwen in.

     

    Verandering nodig

    Maar dan moet er wel iets veranderen. Vanuit onszelf, bij werkgevers, scholen én vanuit de regering.

    We hebben andere waarden nodig, die centraal moeten gaan staan.

    • Mensgericht in plaats van winstgericht.
    • Betekenisvol willen (en kunnen) zijn in plaats van succesvol willen zijn.
    • Het samen doen in plaats van het alleen moeten doen.
    • Kwaliteit boven kwantiteit.
    • Genieten van het leven boven geld verdienen.
    • Jezelf zijn in plaats van willen uitblinken.
    • Leren en ontwikkelen leuk maken in plaats van de nadruk leggen op fouten, op het doel en op de prestatie.
    • Menselijkheid omarmen in plaats van perfect willen zijn.

     

    Ik ben benieuwd: wat voor maatschappij wil jij?

     

    Hier is een linkje naar het artikel: Mentale problemen meiden flink toegenomen

  • Als een berg tegen opzien

    Een klant zei laatst tegen mij in een coaching sessie dat ie het zo lastig vindt om op te starten na het weekend. En helemaal na de vakantie.
    Hij vindt zijn werk erg leuk, maar hij zag er enorm tegenop om zijn mailbox te openen en alle achterstand te werken.
    Maar hij ervoer het ook als ie geen idee had waar hij moest beginnen, zoals bij een nieuwe taak.

     

    Overweldigd

    Als een berg tegen opzien.

    Allerlei vragen schoten door zijn hoofd.

    Waar begin ik? Hoe begin ik?’

    En ook allerlei belemmeringen kwamen naar boven.

    ‘Dit kan ik helemaal niet. Dit gaat nooit lukken.’

     

     

    Uitstel

    Het liefste zette hij zijn laptop uit en ging wat anders doen. Maar dat kon ie niet maken, vond ie. Dus staarde hij naar het scherm.
    Zodra er een mailtje kan, ging ie daarmee aan de slag. Maar de nieuwe taak liet hij links liggen. Tot weken later hij wel moest; de deadline kwam eraan.


    Gauw ging hij ermee aan de slag, na aansporing van zijn leidinggevende. Toen het af was, baalde hij zelf van het gehaaste werk en de mindere kwaliteit. Hij vond niet dat ie goed werk had geleverd en hij voelde zich niet trots.

     

    Hoge eisen

    Hij zette zulke hoge eisen voor zichzelf, dat hij niet wist waar hij moest beginnen. Hij bevroor. En klapte dicht.
    En achteraf was hij nog steeds streng voor zichzelf.

     

    Lessen

    Twee lessen die we samen hieruit haalden.
    1) Een berg beklimmen doe je ook stap voor stap. Je kunt niet in één keer naar de top.
    2) Mag je wat milder naar jezelf toe zijn? Ook als het niet perfect gaat?


    Acties
    Hij oefent nu om sneller uit de verkramping te komen.
    ▶️Door eerder een collega om hulp te vragen.
    ▶️Door zichzelf te stimuleren te beginnen, al is het maar iets kleins.
    ▶️En ook trots te zijn op zichzelf, dus door successen vaker te delen met anderen en te vieren dat ie het toch maar heeft gedaan.

     

    Waar zie jij als een berg tegenop? En stel je het uit? Of wil je hulp om er mee aan de slag te gaan?

  • De (on)zin van routines

    Jeuk krijg ik er van. Als ik weer iemand voorbij zie komen met healthy habits, habit tracking en routines. Voor alles wel een routine. Eentje in de ochtend, eentje in de avond. Ik krijg vooral jeuk als diegene dat promoot als hét middel tegen stress.

     

    Wil ik ook

    Sure, we willen allemaal wel ergens betere of gezondere gewoontes. En routines kunnen helpen, omdat ze houvast geven. Net als bijhouden wat je resultaten zijn (ook wel tracken genoemd) je motivatie kan geven en je kan helpen bij het volhouden van je gewoonte of het behalen van je doel. Maar zijn we niet een beetje doorgeslagen?

     

    That girl

    Om even als voorbeeld uit te lichten: de ‘That girl’ trend. Deze trend  op social media laat vooral slanke jonge vrouwen zien die allemaal routines (vroeg opstaan, groen sapje, bewegen, tijd voor jezelf. etc.) delen, inclusief mooie, gestylde beelden. Want als je slank bent en goed bent in marketing, dan ben je gezond en succesvol. En dat bereik je door een ochtendroutine, een avond routine, een self care routine, een sport routine. Om over een planning nog maar niet te spreken.

     

    Mijn mening

    Ik denk vooral: ja, joh, gooi nog meer verwachtingen op jezelf. Kan er nog wel bij. We moeten al zoveel. Laten we ook perfect zijn in het uitvoeren van onze routines, zonder daar stress van te krijgen. En het liefst filmen en posten op social media, want dat kun je deze beste versie van jezelf gebruiken om anderen te inspireren. De vraag is dus: is dat wel echt gezond? Altijd bezig zijn met hoe je eruit ziet, overkomt op anderen en alles willen delen met onbekenden voor likes. Heel veel van jezelf verwachten om de ‘beste versie van jezelf te zijn’. Alsof je nu nog niet genoeg zou zijn, zoals je nu bent. Je hoeft niet perfectionistisch te zijn en alles op orde te hebben. Dat is doorslaan en dus ongezond.

     

    De sleutel

    We krijgen FOMO van al die perfecte mensen op beeld. FOMO is the Fear Of Missing Out. Bang dat we iets missen, iets groots en impactvol, iets dat ons leven een andere wending gaat geven. Ik snap het. Want als iemand de sleutel naar succes heeft of een stappenplan naar een leven naar stress, dan lijken we dat allemaal te willen kopiëren. Want stel dat het toch werkt. Maar vaak werkt het niet. Omdat we vergeten te kijken naar: ‘wat past bij MIJ?’. Vergelijk jouw leven niet met dat van iemand anders. Duw jezelf niet in de routine van een ander. En dit geldt ook voor stappenplan, sportroutine, eetschema, etc. Laat je niet overtuigen dat je niet genoeg bent of moet veranderen of ongelukkig moet zijn met je leven of bepaalde spullen moet kopen om gelukkig te zijn.

     

    Waar gaat het mis?

    Een routine is niet bedoeld als regime. Als doel op zich. Of een checklist. Zie het als een hulpmiddel om goed voor jezelf te zorgen. En als het allemaal niet lukt of een keer anders loopt, dan is dat helemaal prima. Het is niet bedoeld om een perfect leven te hebben. Het is bedoelt om het leven makkelijker te maken, niet moeilijker.

    Het doel van een routine is dat je dingen doet je blij maken en je helpen (op korte of lange termijn). Niet je te verplichten allerlei dingen te doen en de lat nog hoger te leggen voor jezelf.

     

    Zelfreflectie vragen

    Soms even inchecken bij jezelf kan dan helpend zijn. Hier enkele vragen die je hierbij kunnen helpen.

    Vraag jezelf regelmatig af:

    • Waarom doe je dit?
    • Is het helpend voor je?
    • Word je er blij van? Of doe je omdat het moet? Of voor een ander?
    • Focus je teveel op het einddoel (alles afvinken) of geniet je van het proces? Van de stappen die je zet.
    • Staat er teveel op je to-do lijst? Wil je teveel in één dag? En hoop je dat voor elkaar te krijgen met routines?
    • Wil je misschien teveel in één keer veranderen? Is dat wel realistisch? Ben jij dat of wil je dat zo graag zijn?
    • De beste versie van jezelf is iemand die gelukkig is met zichzelf. Dus vraag jezelf ook: wat aan mezelf moet ik nog wat meer accepteren en omarmen i.p.v. willen veranderen? Kun je jouw leven zien zoals het nu is? En daar oké mee zijn?

     

    Helpend

    Routines en gewoontes kunnen ook heel helpend zijn. Mij helpt het om dingen voor elkaar te krijgen die ik anders vergeet. Ook helpt het me op dingen te prioriteren. Dingen die ik belangrijk vind, maar die er soms bij inschieten door, nou, ja, door het leven. Tijd vliegt soms. En ook ik wil dingen gedaan krijgen.

     

    Realiteit

    Veel routines die je online ziet, zijn voor de meesten van ons niet weggelegd. Simpelweg omdat we naar het werk moeten. Onze dagen zitten al vol. Daar hoeft niet nog meer bij. Laat je dus ook niet gek maken. Hou het vooral realistisch en ga jezelf NIET overvragen.

     

    Hier komt mijn ochtendroutine:

    • Ik word wakker van de wekker. Soms met 5 keer snoozen, soms zonder te snoozen. Op een werkdag gaat mijn wekker op 6:15. Binnenkort zal dit eerder worden i.v.m. werk.
    • Ik doe mijn pantoffels of slippers aan. In de winter ook een vest.
    • Ik ga naar de wc. Ik scroll op mijn telefoon. Ik lees het nieuws. Ik doe Wordle.
    • In de winter doe ik daarna sokken aan.
    • Ik ga naar beneden om te ontbijten, samen met mijn vriend. Ik eet 2 boterhammen met kaas en kalkoenfilet en zet mijn lievelingsthee. Ik leg mijn vitamines klaar.
    • Als het dan tijd is om mijn dochter uit bed te halen of als ze uit zichzelf wakker wordt, dan haalt één van ons haar uit bed.
    • Dan is het zorgen voor onze dochter. Terwijl de een haar ontbijt geeft, gaat de ander douchen en tandenpoetsen. En daarna wisselen we om.
    • Na het douchen dek ik mijn bed op. Daar word ik blij van. En doe ik boven alle rolluiken en gordijnen open. Let the light in!
    • En hopelijk heb ik die ochtend mijn thee enigszins warm kunnen drinken.

     

    Geen glas water met citroen, geen dankbaarheidsdagboek, geen sport, geen meditatie, geen juicing, geen vakliteratuur lezen en geen ochtend dip in koud buitenwater of een koude douche. Als JIJ daar gelukkig van wordt en het jou helpt, doe het vooral. En probeer ook dingen uit. Misschien ontdek je iets dat bij je past en je blij maakt.

     

    Mijn tips

    Mocht je graag aan de slag willen met een routine of gewoonte, dan heb ik enkele tips voor je. Om niet door te slaan in perfectionistische routines.

    • Hou het simpel. Verlang niet nog meer van jezelf.
    • Niet alles willen doen. Kies alleen het belangrijkste. Wat is het minimale wat je wilt doen?
    • Ga niet voor het bijhouden van wat je doet of delen van je resultaten. Doe het voor jezelf.
    • Doe dingen vanuit liefde voor jezelf. Niet vanuit frustratie of ontevredenheid.
    • Wees mild en zorgzaam voor jezelf en voor je lichaam.
    • Geef jezelf ruimte om flexibel te zijn en te voelen wat je die dag nodig hebt.
    • Neem de tijd.
    • Gooi niet ineens je routine in 1x om. Voeg 1 ding toe en hou dat enkele maanden vol, voordat je iets anders toevoegt.
    • Koppel een nieuwe gewoonte aan een al bestaande gewoonte.

     

    Doe vooral dingen die je plezier geven. Dat wat je blij maakt, geeft energie. Af en toe iets minder serieus en streng. Maakt het leven ook gelijk een stuk leuker en is hét middel tegen stress.

  • Werkdruk is geen keuze

    Dit opiniestuk is gepubliceerd in Parool op 20 juli 2022 in rubriek ‘Het Hoogste Woord’.

     

    Afgelopen zaterdag stond er een column van hoogleraar geneeskunde Marcel Levi in de rubriek ‘het hoogste woord’ met de titel ‘Zonder werkdruk tel je niet mee’. Levi probeert werkdruk te versimpelen naar één oorzaak. Hij impliceert dat werkdruk komt doordat je zelf geen controle hebt over je werk en dat je zelf de controle terug moet zien te winnen. Alsof werkdruk een keuze is. Maar het is veel complexer dan dat.

     

    Waar ligt de oorzaak?

    In de column laat Levi precies zien wat er ook op de werkvloer gebeurd: we zoeken de oorzaak van de werkdruk bij het individu. “Je telt niet mee zonder werkdruk”, aldus Levi. Ook kan hij zich niet voorstellen dat mensen die geen verpleegkundige of politieagent zijn werkdruk zouden hebben. Daarnaast vraagt Levi zich af of we minder weerbaar zijn geworden. Maar werkdruk is geen individueel probleem.

     

    Stijging

    Steeds meer mensen ervaren een te hoge druk. We zitten als maatschappij duidelijk in een disbalans. Dat is ook terug te zien aan de stijging van de mensen die uitvallen met burn-out klachten, waar Levi ook naar verwijst. En ja, dat zie je ook terug in het aantal bedrijven die daarop inspringen. Blijkbaar is er vraag naar.

     

    Een maatschappelijk probleem

    Werkdruk is een maatschappelijk probleem en vraagt dus om een collectieve oplossing. Ja, we moeten zelf keuzes maken om niet meer alles te willen, maar het is ook de norm geworden in de maatschappij. Huizen zijn onbetaalbaar geworden, dus je moet een goedbetaalde baan hebben. Om die baan te kunnen krijgen, moet je tegenwoordig wel een hoge studie hebben afgerond, waar je stages hebt gedaan bij interessante bedrijven, en op je cv een bijbaan waarin je leidinggevende vaardigheden hebt opgedaan. Hoezo hoge eisen? Maar ook je naam telt mee; een niet-migratie achtergrond geeft je nog steeds een voorsprong op de arbeidsmarkt en bij stages. En zo zijn er nog meer hindernissen voor velen, die niet een witte hetero cisman zijn. Tel dat er maar eens bij op.

     

    Werkdruk is geen keuze

    Door dit alles kun je wel concluderen dat werkdruk geen keuze is. En dat controle terug winnen geen optie is. De hoge eisen die de maatschappij stelt, de vicieuze cirkel van financiële druk en de hindernissen die op je pad liggen, die krijg je ‘cadeau’. En daar moet je mee omgaan.

     

    Het anders gaan doen

    Maar nog mooier zou het zijn als we het collectief anders gaan doen. Dat er betaalbare woningen voor iedereen zijn, ook voor mensen die niet kunnen werken. Dat de hoogste opleiding niet het meest gewaardeerd wordt, maar dat je vooral mag doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt. Dat we niet streven naar perfectie: het perfecte leven, het perfecte huis, het perfectie lijf, de perfecte baan. Maar omarmen dat we menselijk mogen zijn, met imperfecties en dat we niet alles in de hand hebben. Die verschuiving kan plaatsvinden als we werkdruk gaan zien als een signaal dat het anders moet, als collectief en niet de schuld leggen bij het individu.

     

     

  • Ploeter jij? Het kan ook anders!

    Als ik iets van thuis uit heb meegekregen is dat je hard moet werken. Tandje erbij. “Kom op, je kunt het!” Niet dat ik nooit mocht opgeven, maar ik moest wel mijn uiterste best doen. En vooral proberen het zelf te doen. Zelfstandig zijn was een groot thema in mijn jeugd. Liever een alleskunner, dan geld uitgeven aan een ander.

    Blijven ploeteren. Zwoegen, doorduwen. Door de modder en slijk, helemaal uitgeput, maar niet op willen geven. Soms ervaren we dit ook mentaal. Allemaal ruis, wolken in je hoofd, geen stip op de horizon zien.

    Ik vind het heel lastig vind om toe te geven als het teveel is. Dat het me niet lukt. Of als ik een tandje (of 2) terug moet doen.

    Ik ga dan twijfelen aan alles en vooral aan mezelf. Ik draai in een cirkeltje rond. En ik kan blijven piekeren.

    Soms voelen die twijfels heel eenzaam. Alsof niemand me begrijpt, niemand de antwoorden heeft en ik het allemaal alleen moet doen.

    Maar als ik dan weer met iemand er over praat, merk ik gelijk dat het helpt. Zo heb ik therapie (EMDR) gehad voor de zware periode na mijn bevalling. En heb ik een businesscoach voor al mijn businesstwijfels.

    Ook een stresscoach heeft stress. En blinde vlekken. Ik ben ook mens. En ook ik heb hulp nodig van anderen, om mij dingen te laten inzien. Ik kan ook niet alles zelf. Al vind ik dat lastig om toe te geven. Ik kan niet zelf licht schijnen op mijn blinde vlekken, want dan waren het geen blinde vlekken. Ik heb ook soms iemand nodig die me aanmoedigt, die me de weg wijst of die steun biedt.

    Steeds vaker roep ik hulp in. Ik weet dat ik daarmee ruimte en tijd krijg. En dat geeft mij dan weer veel rust en blijdschap. Daardoor heb ik tijd om minder te ploeteren, en meer wind mee te ervaren. Ik mag me richten op wat ik leuk vind en wat ik goed kan.

    Ik zie nu in dat ik niet alles zelf hoef te kunnen of te weten. Dat dit onmogelijk is. We hebben elkaar nodig en ik mag hulp ontvangen. Leunen, zoals dat in systemisch werk heet.

    Ben jij het zat om te blijven ploeteren? En zou je meer rust en richting willen ervaren? Dan mag je hulp aanvaarden. Stuur me gerust een berichtje. 💜

    Tip: ook een werkgever kan coaching voor je betalen!